Llyfr ar gyfer oedolion am newid bach. Un ro’n i wedi bod yn edrych mlaen at ei ddarllen ers sbel, gan mod i’n nabod yr awdur yn eitha da ar ôl teithio rownd y byd efo fo fwy nag unwaith!
‘Bore Da Gymru’ oedd y peth cynta fyddai Richard Rees yn ei ddeud ar raglen Sosban i Radio Cymru. Ro’n i’n gwrando ar y rhaglen yn ffyddlon bob Sadwrn, ond doedd gen i ddim syniad sut y dechreuodd y rhaglen nes i mi ddarllen y llyfr hwn. Difyr, cofiwch! Hanes hogyn ansicr ei Gymraeg ( fel cymaint o bobl Llanelli am ryw reswm) oedd yn cecian ( neu atal deud) yn llwyddo i fod yn DJ Cymraeg. Mae’n dipyn o stori. A stori ro’n i’n gyfarwydd â hi ( ond yn ei mwynhau bob tro) ydi’r un amdano’n trio siarad efo boi continuity yn Llundain. Bydd raid i chi ddarllen y llyfr eich hun i gael gwybod be ddigwyddodd…
Wrth gwrs, y peth cynta mae rhywun ( wel, fi o leia) yn ei wneud efo hunangofiant ydi sbio drwy’r lluniau, ac mae na rai hyfryd yn hwn:
A rhai hyfryd o Elin, ei wraig, a Ffion, ei ferch. Ond mae Richard yn dipyn o ffotograffydd felly roedd gynno fo ddigon o ddewis. Ond ges i dipyn o fraw pan welais i’r dudalen yma!
Un llun da ac un erchyll! Diolch Richard…! Ond ia, ffilmio Ar y Lein oedden ni ar y pryd, i lawr yn yr Antarctig roedd hynna. Mi gawson ni dipyn o hwyl yn fanno. A dwi’n cofio taith ar un awyren pan roedd Rich yn darllen fy nofel i, Gwrach y Gwyllt, yr un sy fymryn bach yn, wel, nid ar gyfer Nain ddeudwn i, ac mi fyddai’r diawl drwg yn stopio bob hyn a hyn a rhoi edrychiad i mi… AAA! Sôn am wneud rhywun yn paranoid. Oedd o’n meddwl ei bod hi’n nofel anobeithiol? Y golygfeydd rhywiol yn pathetig?! Profiad od iawn ydi gwylio rhywun yn darllen dy nofel di.
Wel, mae o yn yr un cwch rwan tydi…ha! Dwi’n falch o ddeud mai fi oedd y person cynta i ofyn iddo fo lofnodi fy nghopi i o’i lyfr o, ac roedd o’n meddwl mai tynnu coes o’n i. Typical Richard Rees. Dyn gwylaidd oedd ddim yn gallu credu y byddai rhywun isio ei lofnod ar ei lyfr. A dyma be sgwennodd o:
Wel, dwi wedi gorffen y llyfr rwan, ac wedi mwynhau’n arw. Dwi wedi dysgu cryn dipyn amdano fo a’i fagwraeth, wedi chwerthin, wedi gorfod llyncu’n galed am fod rhywbeth wedi cyffwrdd, wedi rhyfeddu at yr enwau Mawrion fuodd o’n gweithio efo nhw dros y blynyddoedd. Paul Mc Cartney?! Wyddwn i rioed.
Mae’r cyfan yn hawdd iawn i’w ddarllen, dim ond un bai bach bach – cymaint o frawddegau rhy fyr ar ôl ei gilydd. Ond siarad fel golygydd ffyslyd ydw i yn fanna, fydd y darllenydd cyffredin yn poeni dim am hynna. O, ac os ydach chi’n mwynhau pethau gwyddonol ac eisiau gwybod mwy am facteria a llyngyr, mi gewch eich synnu!
Chwip o hunangofiant gonest, difyr ac annwyl. Mwynhewch o.
Dyma’r manylion ar gwales.com
Bethan Gwanas 