Zonia Bowen a Rhaglen Tudur Owen

Dim sylw i lyfrau plant ers sbel, dwi’n gwybod – ond dwi’n aros i glywed pa lyfrau sydd wedi eich plesio chi, tydw! Cofiwch ddeud. Mae’n bwysig gadael i bobl eraill wybod am lyfrau da, difyr, dach chi methu eu rhoi i lawr.

Felly llyfrau oedolion sy’n cael sylw gen i y tro yma.

Os ydi eich mam neu eich nain chi yn debyg i fy mam i, a ddim yn darllen yn aml iawn, ond â diddordeb mawr mewn bywydau bobl eraill, be am dynnu eu sylw at hwn?

Dy Bobl di fydd fy mhobl i, Hunangofiant dynes o’r enw Zonia Bowen ( sy’n nain i fand y Plu a’r rhan fwya o Bandana)

ydi o, a Saesnes wedi dysgu Cymraeg ydi hi, ond mi ddysgodd yr iaith cyn bod gwersi Cymraeg ar gyfer oedolion yn bod. Pan ddarllenais i’r llyfr, ro’n i wedi gwirioni; mae hi mor onest am bob dim, mae’n chwa o awyr iach! Ac mae Mam wedi deud wrtha i heddiw ei bod hi methu rhoi’r llyfr i lawr, ac mai dyma’r llyfr Cymraeg gorau erioed iddi hi ei ddarllen.

Mae Zonia’n sôn am ei magwraeth yn Lloegr ( hollol wahanol i ni yng Nghymru) a sut daeth hi i Gymru a sut a pham ddysgodd hi’r Gymraeg – a Llydaweg – a beth mae hi’n ei gredu ynddo fo o ran crefydd ( dydi hi ddim yn ddynes capel!) a sut nath hi a merched eraill o bentref y Parc sefydlu Merched y Wawr a pham wnaeth hi adael wedyn – a llawer, llawer mwy – difyr, difyr, difyr. Soniwch wrth eich mam/nain/modryb/athrawon. Ond mi fyddai unrhyw ddyn gwerth ei halen yn mwynhau stori hynod Zonia Bowen hefyd.

Llyfr sy’n bendant ar gyfer oedolion ydi hwn hefyd:

Sais gan Alun Cob, a dyma’r llyfr fyddwn ni’n ei drafod ar raglen Tudur Owen ar Radio Cymru bnawn Gwener Chwefror 20fed.

Mi fyddan nhw wedi cael digon o amser i’w ddarllen o erbyn hynny, siawns!
Ro’n i’n ei ddarllen o ar yr awyren i ac o Amsterdam ganol Ionawr – dyma fi yn y maes awyr:

Felly beryg y bydda i wedi anghofio’r stori erbyn Chwefror yr 20fed! Ond na, dwi’m yn meddwl… mae’n stori sy’n drysu’ch pen chi ond mewn ffordd dda. Gawn ni weld be fydd barn y lleill ynde?

Hunangofiant Richard Rees

Llyfr ar gyfer oedolion am newid bach. Un ro’n i wedi bod yn edrych mlaen at ei ddarllen ers sbel, gan mod i’n nabod yr awdur yn eitha da ar ôl teithio rownd y byd efo fo fwy nag unwaith!

‘Bore Da Gymru’ oedd y peth cynta fyddai Richard Rees yn ei ddeud ar raglen Sosban i Radio Cymru. Ro’n i’n gwrando ar y rhaglen yn ffyddlon bob Sadwrn, ond doedd gen i ddim syniad sut y dechreuodd y rhaglen nes i mi ddarllen y llyfr hwn. Difyr, cofiwch! Hanes hogyn ansicr ei Gymraeg ( fel cymaint o bobl Llanelli am ryw reswm) oedd yn cecian ( neu atal deud) yn llwyddo i fod yn DJ Cymraeg. Mae’n dipyn o stori. A stori ro’n i’n gyfarwydd â hi ( ond yn ei mwynhau bob tro) ydi’r un amdano’n trio siarad efo boi continuity yn Llundain. Bydd raid i chi ddarllen y llyfr eich hun i gael gwybod be ddigwyddodd…

Wrth gwrs, y peth cynta mae rhywun ( wel, fi o leia) yn ei wneud efo hunangofiant ydi sbio drwy’r lluniau, ac mae na rai hyfryd yn hwn:

A rhai hyfryd o Elin, ei wraig, a Ffion, ei ferch. Ond mae Richard yn dipyn o ffotograffydd felly roedd gynno fo ddigon o ddewis. Ond ges i dipyn o fraw pan welais i’r dudalen yma!

Un llun da ac un erchyll! Diolch Richard…! Ond ia, ffilmio Ar y Lein oedden ni ar y pryd, i lawr yn yr Antarctig roedd hynna. Mi gawson ni dipyn o hwyl yn fanno. A dwi’n cofio taith ar un awyren pan roedd Rich yn darllen fy nofel i, Gwrach y Gwyllt, yr un sy fymryn bach yn, wel, nid ar gyfer Nain ddeudwn i, ac mi fyddai’r diawl drwg yn stopio bob hyn a hyn a rhoi edrychiad i mi… AAA! Sôn am wneud rhywun yn paranoid. Oedd o’n meddwl ei bod hi’n nofel anobeithiol? Y golygfeydd rhywiol yn pathetig?! Profiad od iawn ydi gwylio rhywun yn darllen dy nofel di.

Wel, mae o yn yr un cwch rwan tydi…ha! Dwi’n falch o ddeud mai fi oedd y person cynta i ofyn iddo fo lofnodi fy nghopi  i o’i lyfr o, ac roedd o’n meddwl mai tynnu coes o’n i. Typical Richard Rees. Dyn gwylaidd oedd ddim yn gallu credu y byddai rhywun isio ei lofnod ar ei lyfr. A dyma be sgwennodd o:

Wel, dwi wedi gorffen y llyfr rwan, ac wedi mwynhau’n arw. Dwi wedi dysgu cryn dipyn amdano fo a’i fagwraeth, wedi chwerthin, wedi gorfod llyncu’n galed am fod rhywbeth wedi cyffwrdd, wedi rhyfeddu at yr enwau Mawrion fuodd o’n gweithio efo nhw dros y blynyddoedd. Paul Mc Cartney?! Wyddwn i rioed.

Mae’r cyfan yn hawdd iawn i’w ddarllen, dim ond un bai bach bach – cymaint o frawddegau rhy fyr ar ôl ei gilydd. Ond siarad fel golygydd ffyslyd ydw i yn fanna, fydd y darllenydd cyffredin yn poeni dim am hynna. O, ac os ydach chi’n mwynhau pethau gwyddonol ac eisiau gwybod mwy am facteria a llyngyr, mi gewch eich synnu!

Chwip o hunangofiant gonest, difyr ac annwyl. Mwynhewch o.

Dyma’r manylion ar gwales.com